ایران
سبزِ دشتستانِ کورد و ، سبزِ بکر و نابِ گیلان
آبیِ مازندران و ، آبیِ خلیجِ ایران
.
قامتِ رعنایِ میهن ، استوارباد تا همیشه
باغ‌اش از میوه کفایت ، خنکایش سهمِ بیشه
.
هر کویرش داغ و تن‌سوز ، ساحل‌اش نم‌نمِ باران
چارفصل‌اش روبه‌راه و ، ریشه‌اش در خاکِ ایمان
.
پرچم‌اش در آسِمان‌ها ، شاد و افراشته وُ عاشق
ای وطن معنایِ بودن ، در تو آباد است دقایق
.
چشمه‌ات پُر آب و رودت ، از تلاطم‌ها خروشان
قدرتت در بازوان و ، بیشه‌هایت سبزپوشان
.
آسِمان‌ات پُر ستاره ، در سیاهی‌هایِ دنیا
قلب‌ات آکنده‌ی امید ، مردم‌ات فاتحِ رویا
.
امن‌تر از چشمانِ عاشق ، امن‌ترین امنِ جهان باش
آرشانِ شیفته‌ات را ، جرئتِ تیر و کمان باش
.
