وطن و بيرونِ خونه ، همه‌جا رو غم گرفته

دستِ دردسرطلب باز ، خر شده قلم گرفته

.

وقتي دل گُر مي‌گيره از ، نعره‌ي كارگرِ هپكو

وقتي چشمايِ بُثَينه ، پتك مي‌شه رو خنده‌ي تو

.

وقتي مي‌بيني هنوزم ، فاشيسمِ هيتلري بابه

عرب و عجم هنوزم ، بينشون بدشكرابه

.

تويِ دوراني كه هر شعر ، مي‌شه يه شعارِ مكتوب

مليوني لايك داره اونجا ، هيكلِ يه دافِ تن‌خوب

.

تويِ دورانِ مدرن و ، فصلِ ديگرِ توحش

تويِ ايرانِ تجاوز ، بنيتا وُ آتناكُش

.

وقتي دائم پيشِ روته ، آخرين نگاهِ محسن

وقتي آتيش مي‌گيري از ، فتنه‌ي شومنِ خائن

.

وقتي مَسكنايِ بي‌مهر ، شده با زلزله رسوا

 وقتي رويا نمي‌بيني ، تويِ چشم‌اندازِ فردا

.

مي‌خواي از غصه بميري ، توو اين روزِگارِ آشوب

تويِ اين زمانِ زخمي ، وسطِ تاريخِ مغضوب

.

می‌خوای از غصه بمیری ، از غمِ اخبارِ خونی

از غمِ دوباره فریاد ، اعتراضِ به گرونی

.

می‌خوای از غصه بمیری ، آیه‌هایِ یأس توو گوشِ‌ت

تو یه کولبری و دنیا ، بارِ سنگینِ رو دوشِ‌ت

.

پ ن: این یک ترانه‌ی تاریخ‌نگار است.

دکلمه‌ی این ترانه را در آپارات بشنوید.

#ترانه_تاریخ_نگار

#ترانه_ی_تاریخ_نگار