گاهِ سال‌مرگِ دلِ تو ، گاهِ دل‌مردگیِ من
گاهِ خالی شدن از عشق ، گاهِ زنده‌زنده سوختن
.
گاهِ انجمادِ شعله ، پیشِ ظلمتِ فرارو
گاهِ بوسیدنِ کژدم ، گاهِ سربریدنِ قو
.
گاهِ خشک و پیرِ گلدون ، گاهِ جان‌کُشیِ مجنون
گاه یک سکوتِ مزمن ، گاهِ نغمه‌هایِ محزون
.
گاهِ از تو گم شدن تا ، گاهِ پیدا کردنِ مرگ
گاهِ پُز دادنِ پاییز ، گاهِ من توو نقشِ یه برگ
.
گاهِ آشوب گاهِ محنت ، گاهِ خاموشیِ بربط
گاهِ نفرین گاهِ لعنت ، گاهِ راهِ بی‌سعادت
.
توو گاهِ شومِ ضرب و جرح ، رو دلِ بی‌دلم برس
توو این چاردهِ شب شده ، ای ماهِ کاملم برس
.
برس به دادِ دستِ من ، همدستِ ظلمت‌ها نشو
دلیلِ لال‌مونیِ ساز ، هم‌گامِ بربط‌ها نشو
.
برس تا گاهِ زندگی ، دوباره روبه‌راه بشه
بگذره گاهِ فاصله ، هرگاهمون دل‌خواه بشه
.
